
Rozmowy na koniec: odcinek 13 Adam Mickiewicz
nagrania / TransPort Literacki Antonina Tosiek Jakub Skurtys Joanna Mueller Miłosz BiedrzyckiTrzynasty odcinek z cyklu “Rozmowy na koniec” w ramach festiwalu TransPort Literacki 27.
WIĘCEJRecenzja Jakuba Skurtysa książki Animalia Anny Adamowicz, która ukazała się w Biurze Literackim 28 stycznia 2019 roku.
Debiutancki tom Anny Adamowicz, mimo krytycznego i czytelniczego sukcesu (choćby nominacja do Nagrody Literackiej Gdynia), miał kilka wad, które zrzucić można i na karb wieku autorki, i stojącego za nią wówczas wydawnictwa, nie zawsze „wyciskającego” z propozycji książkowych maksimum, stawiającego na wrodzony chyba talent autorów do komponowania własnych książek. Przede wszystkim jednak Wątpia (2016), z całą barokowością konceptów, turpizmem rodem z Grochowiaka oraz umiejętnym przenoszeniem słownika medycznego w dziedzinę poetyki, grały o zbyt dużą stawkę. Tytułowa metafora wnętrzności była podstawą do problematyzowania klasycznych opozycji powierzchni i głębi, wnętrza i zewnętrza, piękna i brzydoty, ciała i ducha, a przede wszystkim normy i inności, związanej z różnymi formami fizycznego napiętnowania. Antropologiczna gra, w którą uwikłała nas wówczas Adamowicz, toczyła się o defekt, zmieniający ludzkie w nieludzkie. Jeśli ująć to szerzej, chodziło jednak o wykazanie bezzasadności, historyczności i arbitralności rozstrzygnięć ideologicznych, opartych na retoryce biologicznej i darwinowskim naturalizmie (stąd w tomie miejsce m.in. dla Stefana Bibrowskiego, Grace McDaniels i innych postaci, których rzadkie choroby stawały się źródłem „galerii osobliwości”).
Z natury, tzn. z materii ożywionej, z poziomu tkanek i wnętrzności, nie da się wyprowadzić – zdawała się twierdzić poetka – kulturowego uzasadnienia dla późniejszych klasyfikacji i hierarchii społecznych, dla wykluczeń i stereotypów. Natura w jej biologicznym wymiarze to raczej ostateczna rękojmia hermeneutyki podejrzeń („wątpliwości” w drugim z tytułowych znaczeń) niż gwarant jakichkolwiek odpowiedzi. Adamowicz z lubością eksploatowała więc te porządki dyskursywne, które stworzone zostały do wyjaśniania, udzielania odpowiedzi i legitymizowania relacji społecznych. Procesom poetyckiego „wątpienia” poddała mity (Apollo i Marsjasz, Pigmalion, Demeter, Kraken), postaci i wydarzenia historyczne (Hypatia, arcyksiążę Rudolf, św. Bartłomiej, Rene Magrite), dyskursy naukowe (zwłaszcza antropologię) czy kontrowersyjnych „bohaterów” współczesności (Tiago Klimeck, Dominique Venner).
Wątpia były debiutem autorki o niewątpliwej erudycji, ponadto poetki, która zamiast popisywać się znajomością Herberta i alegacją budować sobie kapitał symboliczny, wolała tę erudycję przekuć w niebanalne lekcje empatii. Za stosowaną w tomie liryką maski, ulubioną figurą Adamowicz, nie zawsze szła jednak energia wiersza. Można zrozumieć technikę pisarską autorki, bo – mimo dwóch dopiero książek – ma ona już wyraźny, łatwo rozpoznawalny styl, ale na etapie debiutanckiego tomu czegoś w nim brakowało. Techniczna precyzja i jawność konceptu sprawiały momentami wrażenie „szkolnych”, nie w znaczeniu młodzieńczych, niedojrzałych, lecz nazbyt wycyzelowanych, przepracowanych.
Gdyby próbować zrekonstruować przepis na idealny wiersz z debiutanckiego tomu poetki, byłoby to potencjalnie możliwe. Najpierw znaleźć musimy interesującą sytuację/postać/temat, wokół których można zbudować opowieść. Potem czeka nas internetowy research, wyznaczenie nieoczywistej perspektywy (czasem liryki roli, czasem cynicznego obserwatora, czasem obiektywnego badacza „preparatów”) i skupienie się na kontekście zamiast na samej postaci. Dzięki temu dokonamy obezwładnienia wymowy bazowego tematu i pokażemy pęknięcia z nim związane, a wreszcie domkniemy wiersz ironiczno-gorzką puentą. Przytoczmy dla przykładu ostatni utwór z tomu – „Obchodzenie (mówi Tiago Klimeck)”:
dzień przed premierą misterium
śnił mi się Stanisławski. rozparty w fotelu, mrużył oczy
i mamrotał не верю, не верю.
później wskoczył mi do ust,
a ja siedziałem na łóżku, gryzłem palce, mówiłem
do siebie, że pętla to tylko rekwizyt, rekwizyt,
rekwizyt.
tuż przed występem klepanie po plecach, powodzenia,
połamania nóg i tak dalej. później scena – kulisy falują,
kwestie wytaczają się z ust owalnym kamykiem. woreczek
pełen kapsli zamiast srebrników. sznur.
Stanisławski szepcze w mojej głowie
не верю, не верю
Jesteśmy w głowie (dosłownie: w monologu wewnętrznym) tytułowego bohatera, brazylijskiego aktora, który – jak podpowiada nam Google – zmarł na skutek nieszczęsnego powieszenia się w czasie odgrywania roli Judasza w Pasji. Ta nieszczęśliwa, bizarna tragedia dopiero się jednak wydarzy. Na razie bohatera nawiedza we śnie Stanisławski ze swoim słynnym, mitycznym już „nie wierzę”, a za sprawą jego nakazu rekwizyty sceniczne zaczynają się powoli urealniać. Zderzenie dwóch porządków: metody Stanisławskiego, z wpisanym w nią poświęceniem dla roli i maksymalną identyfikacją z postacią oraz biblijnej Pasji, w której Judaszowi przypada dwuznaczna rola zdrajcy, odsłania relatywność owego zapisanego grażdanką „nie wierzę” („не верю, не верю”). Powraca ono jako klątwa, jako samospełniająca się przepowiednia, ale też jako Judaszowe odwrócenie się od Chrystusa oraz (metaliterackie) zakwestionowanie relacji między sztuką i prawdą/rzeczywistością. Komu i w co mamy uwierzyć? Do czego nas to doprowadzi? I tutaj zaczyna się problem, bo mimo zamaszystości gestu i jego potencjalnych filozoficznych rozwinięć, nic nie sprawia, by gest ten chciało się rozwinąć, dopowiedzieć, domyślić. Ot, wiersz wydarzał się w Wątpiach, pozostając przez cały czas dość wsobnym pojedynkowaniem się z bazowym konceptem (który dawał się mimo wszystko odczytać, bo Adamowicz ceni w poezji komunikatywność). Czasem efekt puenty był zbyt tabloidowy (jak w „Quia nominor leo”), czasem po prostu gra o „wnętrzności” nie warta była przysłowiowej świeczki.
Animalia są tymczasem książką dojrzalszą, a techniczny i światopoglądowy rozwój autorki zaskoczy niejednego czytelnika. Poświęciłem tyle uwagi Wątpiom nie bez powodu. Zrekonstruowanie „metody” Adamowicz pozwala bowiem dostrzec, ile się zmieniło od debiutu autorki. A paradoksalnie wiele rzeczy pozostało niezmiennych, co świadczy o wyrobionym już stylu i pewnej konsekwencji pisarskiej: zamiłowanie do liryki maski, konceptyzm i barokizacja, postrzeganie poezji jako sztucznej gry, której stawką nie jest zmyłka ani identyfikacja z „ja” autora, lecz głęboki, hermeneutyczny proces rozpoznania i zrozumienia, wreszcie ekologiczna wrażliwość oraz polityczność pojęta raczej jako ruch empatii niż rozpoznawania strukturalnych analogii. Zmiany są tymczasem drobne, niemal niezauważalne: odpuszczenie niektórych emocjonalnych, „szantażujących” czytelnika puent, przestawienie perspektywy z uniwersalnej refleksji antropologicznej na refleksję nad współczesnością, wzmocnienie energii wiersza przy równoczesnym osłabieniu konceptualnego charakteru, rozpisanie problematyki społeczno-politycznej jako powracającego echa (świetny cykl „układy”), a nie jednorazowej rozprawy z tematem. Zaowocowało to pogłębieniem patologicznego charakteru „defektu”, który Adamowicz rozgrywa nadal za pomocą charakterystycznych dla siebie biologiczno-medycznych metafor. Wiersz się trochę rozluźnia, rozpada wręcz, sam koncept robi się bardziej bezczelny, więcej jest swobody, a mniej odrabiania kulturowych lekcji. W tych drobnych zmianach mamy jednak do czynienia z ciekawym procesem: przemiany dobrej poetki w poetkę bardzo dobrą oraz interesującej książki w książkę obowiązkową.
Są oczywiście w Animaliach wiersze, które brzmią Wątpiami i które mnie nie w pełni przekonują. Są też takie, które z miejsca uznaję za wybitne, przede wszystkim ze względu na przeniesienie problemów antropologicznych (natura człowieczeństwa? funkcjonowanie w kulturze? inność a stygmatyzacja?) w sferę polityczną, opartą na ekologicznym, postantropocentrycznym imperatywie: „hologram”, „łabędzi śpiew żebraka…”, „tworzywo”, „surowiec”, „pamięć prądu”, „rozpoznanie”. Adamowicz dochodzi do podobnych wniosków, jakie znajdziemy choćby u Ilony Witkowskiej, Michała Prankego czy Michała Czai. Metafora łańcucha pokarmowego okazuje się równocześnie metaforą trwałości pewnych relacji w przyrodzie i umowności porządków społecznych. Ciało jest zarazem sterylnym preparatem, wyobrażeniem ładu i zamknięcia, jak i nieustanną plątaniną tkanek i nerwów, dynamicznych relacji i otwartości (przypomina się nośna metafora „ciała otwartego” Moniki Bakke). Organizm to podstawa funkcjonalistycznej teorii kultury, opartej na organicystycznej metaforze, i pojedyncza istota, będąca nie metaforą, lecz niezbywalnym, podmiotowym i funkcjonującym na własnych zasadach życiem.
W wywiadzie z Dawidem Mateuszem Adamowicz wspomina o somatycznych inspiracjach, które podsunęła jej np. monografia Anny Filipowicz Sztuka mięsa. Nowy tom poetki można jednak podejrzewać o inne jeszcze odniesienia (zakładam, że nieuświadomione) – do najnowszej książki Filipowicz (Prze)zwierzęcenia. Poetyckie drogi do postantropocentryzmu (2017), w której interpretacje wierszy Rymkiewicza, Tuwima, Różewicza czy Świrszczyńskiej spotykają się z refleksją nad kategoriami ludzkości/zwierzęcości w zgodzie z myślą Derridy, Deleuze’a i Agambena. Jest tam choćby bardzo ciekawy rozdział o ślimaku Krynickiego („Za pan brat ze ślimakiem”), dotyczący m.in. wiersza „Ukradkiem” (fragment): „Ukradkiem, dyskretnie,/ Podnoszę ze ścieżki/ Swojego starszego brata,/ Ślimaka,/ Żeby go nikt nie nadepnął./ Starszego pewnie o miliony lat./ Brata w niepewności istnienia”. Adamowicz zdaje się wręcz odpowiadać na ten tekst, na zawartą w nim metaforę śluzu i nasienia jako fluxu, płynu, który łączy nasze odrębne egzystencje w niehierarchiczną relację, ale też wyznacza poezji „po Miłoszu” beznadziejne zadanie:
ocalić cię w wierszu, żółwiu
łykający plastikowy worek zamiast meduzy,
ułożyć w tych koleinach jak w kołysce, trumnie,
tylko tyle mogę zrobić, wybacz, nie przywiodę
ci ławicy chełbi trzepoczących jak serca,
nie nauczę odróżniać polimeru od mezoglei,
nie zrezygnuję z jednorazowego sprzętu medycznego,
nie rozłożę Wielkiej Pacyficznej Plamy Śmierci,
nie zaoram ludzkości na wszystkich kontynentach,
bo kto wtedy ocaliłby cię w wierszu, żółwiu, bracie
[„surowiec”]
Podobne empatyczne zabiegi, koncepty: jak powyższa litania, jak tytułowa wyliczanka („wszystkie ssaki w ścinki ścian/ wszyscy ludzie w zdartą darń”), jak (inny świetny) wiersz o iście barokowym, arcydługim tytule „łabędzi śpiew żebraka umierającego z głodu w szczelnej beczce z jedynym otworem, przy którym czuwa król Sycylii, król Niemiec, Święty Cesarz Rzymski, król Jerozolimy, antychryst, stupor mundi, Fryderyk II Hohenstauf” uzupełniają typową dla poetki lirykę roli o wątki nieobecne w pierwszym tomie. We wszystkich tych utworach napięcie między pojedynczością „ja” i wielością układu (organizmu, społeczeństwa, państwa, kontynentu, przyrody) prowadzi do wyeksponowania dynamiki relacji w ekosystemie i do spłaszczenia samej ontologii. Ten ruch naznaczony jest jednak pewnym niepokojem, katastrofizmem nawet, nieobecnym w pierwszej książce. Bo co zrobimy, jeśli metaforyczny „układ” nie jest aż tak stabilny, żeby zagwarantować trwałość naszych przekonań i być fundamentem jakiegoś porozumienia? Ostateczną wiedzą, jaką uzyskamy na skutek konsekwentnego zderzania planów i konfrontowania perspektyw, może się wszak okazać ta z wiersza „rozpoznanie”:
znam kraj który jest kolonią pąkli
wyrosłych na skórze wieloryba
biorącego właśnie rozpęd aby
z całej siły otrzeć się o skałę
W tym przede wszystkim dostrzegam polityczny potencjał nowego tomu Adamowicz – tomu pełnego współczucia, wydarzeń i postaci historycznych, wypełnionego somatyzmami i konsekwentnym poszukiwaniem różnicy w głębinach cielesności (takie były i Wątpia), ale też przepełnionego zwątpieniem. Tomu nawiedzanego przez traumatyczny refren o aryjskiej Europie, która „drga niespokojnie/ ale nie ma wojny”, przez lęk o „Europę tętniącą konwulsyjnie, jakby ktoś ją wywlókł// na brzeg”, „Europę wijącą się w płytkiej kałuży”, „gęstą i soczystą”, a wreszcie przez sen o Europie „wibrującej pierwszorzędnym kamertonem,/ łykającej wszystkie kostki aż do zadławienia” (cytaty z kolejnych odsłon rozsianego po tomie jak wirus cyklu „układy”).
„Aktualizacja”, jaką przeprowadziła Adamowicz na swoich wierszach, sprawiła, że zmieniły się one w mikrotraktaty – zrozumiałe, komunikatywne, otwarte na czytelnika, ale też z łatwością poddające się lekturze w bardziej filozoficznych kategoriach, uzgadniające się z biopolitycznymi pytaniami o immunizację, z głęboką ekologią i problematyczną cielesnością istot z czasów późnej nowoczesności. Bliżej temu „zaangażowaniu” oczywiście do programu „Laboratorium empatii historycznej” (Wiśniewski, Rojek) niż do Bąka czy Góry, z którym mimo wszystko czuć pewne pokrewieństwo językowe. Zdolność wzruszania czytelników idzie jednak w Animaliach w parze z intelektualnym zapleczem i techniczną biegłością, zmieniającymi emocjonalną emfazę w ćwiczenia z wrażliwości. Królestwo zwierząt to nasz wspólny habitat, choć to właśnie zwierzęta zdają się dyktować u Adamowicz warunki potencjalnej koegzystencji. Oddanie im głosu to oddanie go najsłabszym, a więc jakaś forma ponowoczesnej, postantropocentrycznej sprawiedliwości.
Ur. 1989, krytyk i historyk literatury; doktor literaturoznawstwa; pracuje na Wydziale Filologicznym UWr; autor książek o poezji najnowszej Wspólny mianownik (2020) oraz Wiersz… i cała reszta (2021).
Trzynasty odcinek z cyklu “Rozmowy na koniec” w ramach festiwalu TransPort Literacki 27.
WIĘCEJRecenzja Jakuba Skurtysa towarzysząca premierze książki zemla vulgaris Katarzyny Szwedy, wydanej w Biurze Literackim 29 maja 2023 roku.
WIĘCEJImpresja Jakuba Skurtysa na temat poezji Jakuba Gutkowskiego, laureata projektu „Połów. Poetyckie debiuty 2022”.
WIĘCEJDwunasty odcinek z cyklu “Rozmowy na koniec” w ramach festiwalu TransPort Literacki 27.
WIĘCEJImpresja Jakuba Skurtysa na temat poezji Miłosza Fleszara, laureata projektu „Połów. Poetyckie debiuty 2022”.
WIĘCEJJedenasty odcinek z cyklu “Rozmowy na koniec” w ramach festiwalu TransPort Literacki 27.
WIĘCEJDziesiąty odcinek z cyklu “Rozmowy na koniec” w ramach festiwalu TransPort Literacki 27.
WIĘCEJRecenzja towarzysząca premierze książki fuzja bordo Karoliny Kapusty, wydanej w Biurze Literackim 6 lutego 2023 roku.
WIĘCEJDziewiąty odcinek z cyklu “Rozmowy na koniec” w ramach festiwalu TransPort Literacki 27.
WIĘCEJImpresja Jakuba Skurtysa na temat poezji Joanny Łępickiej, laureatki projektu „Połów. Poetyckie debiuty 2022”.
WIĘCEJÓsmy odcinek z cyklu “Rozmowy na koniec” w ramach festiwalu TransPort Literacki 27.
WIĘCEJSiódmy odcinek z cyklu “Rozmowy na koniec” w ramach festiwalu TransPort Literacki 27.
WIĘCEJSzósty odcinek z cyklu “Rozmowy na koniec” w ramach festiwalu TransPort Literacki 27.
WIĘCEJ12. odcinek cyklu „PPR” autorstwa Jakuba Skurtysa.
WIĘCEJImpresja Jakuba Skurtysa na temat poezji Jakuba Grabiaka, laureata 17. edycji Połowu poetyckiego.
WIĘCEJRecenzja Jakuba Skurtysa, towarzysząca premierze książki cierpkie Marleny Niemiec, która ukaże się w Biurze Literackim 28 listopada 2022 roku.
WIĘCEJPiąty odcinek z cyklu “Rozmowy na koniec” w ramach festiwalu TransPort Literacki 27.
WIĘCEJCzwarty odcinek z cyklu “Rozmowy na koniec” w ramach festiwalu TransPort Literacki 27.
WIĘCEJPosłowie Jakuba Skurtysa z książki Inaczej nie będzie Eugeniusza Tkaczyszyna-Dyckiego, która wydanej w Biurze Literackim 14 listopada 2022 roku.
WIĘCEJ11. odcinek cyklu „PPR” autorstwa Jakuba Skurtysa.
WIĘCEJRozmowa Przemysława Suchaneckiego z Jakubem Skurtysem, towarzysząca premierze książki Inaczej nie będzie Eugeniusza Tkaczyszyna-Dyckiego, która wydanej w Biurze Literackim 14 listopada 2022 roku.
WIĘCEJ10. odcinek cyklu „PPR” autorstwa Jakuba Skurtysa.
WIĘCEJDrugi odcinek z cyklu “Rozmowy na koniec” w ramach festiwalu TransPort Literacki 27.
WIĘCEJPierwszy odcinek z cyklu “Rozmowy na koniec” w ramach festiwalu TransPort Literacki 27.
WIĘCEJTrzeci odcinek z cyklu “Rozmowy na koniec” w ramach festiwalu TransPort Literacki 27.
WIĘCEJRozmowy na koniec: odcinek 4 Maria Krzywda
WIĘCEJCzternasty odcinek z cyklu “Rozmowy na torach” w ramach festiwalu Stacja Literatura 26.
WIĘCEJ8. odcinek cyklu „PPR” Jakuba Skurtysa.
WIĘCEJTrzecia część dyskusji prowadzonej przez Antoninę Tosiek i Jakuba Skurtysa w ramach festiwalu Stacja Literatura 26.
WIĘCEJDruga część dyskusji prowadzonej przez Antoninę Tosiek i Jakuba Skurtysa w ramach festiwalu Stacja Literatura 26.
WIĘCEJImpresja Dawida Mateusza i Jakuba Skurtysa na temat poezji Oli Lewandowskiej-Ferenc, laureatki 16. edycji Połowu poetyckiego.
WIĘCEJ7. odcinek cyklu „PPR” Jakuba Skurtysa.
WIĘCEJDwunasty odcinek z cyklu “Rozmowy na torach” w ramach festiwalu Stacja Literatura 26.
WIĘCEJTrzynasty odcinek z cyklu “Rozmowy na torach” w ramach festiwalu Stacja Literatura 26.
WIĘCEJ6. odcinek cyklu „PPR” Jakuba Skurtysa.
WIĘCEJImpresja Dawida Mateusza i Jakuba Skurtysa na temat poezji Patricka Leftwicha, laureata 16. edycji Połowu poetyckiego.
WIĘCEJ5. odcinek cyklu „PPR” Jakuba Skurtysa.
WIĘCEJJedenasty odcinek z cyklu “Rozmowy na torach” w ramach festiwalu Stacja Literatura 26.
WIĘCEJDziesiąty odcinek z cyklu “Rozmowy na torach” w ramach festiwalu Stacja Literatura 26.
WIĘCEJDziewiąty odcinek z cyklu “Rozmowy na torach” w ramach festiwalu Stacja Literatura 26.
WIĘCEJÓsmy odcinek z cyklu “Rozmowy na torach” w ramach festiwalu Stacja Literatura 26.
WIĘCEJRecenzja Jakuba Skurtysa towarzysząca premierze książki Teksty odzyskane Tadeusza Różewicza, która ukaże się w Biurze Literackim 18 kwietnia 2022 roku.
WIĘCEJ4. odcinek cyklu „PPR” Jakuba Skurtysa.
WIĘCEJRozmowa Jakuba Skurtysa z Julkiem Rosińskim, towarzysząca premierze książki streszczenie pieśni, wydanej w Biurze Literackim 21 marca 2022 roku.
WIĘCEJ3. odcinek cyklu „PPR” Jakuba Skurtysa.
WIĘCEJSzósty odcinek z cyklu “Rozmowy na torach” w ramach festiwalu Stacja Literatura 26.
WIĘCEJSiódmy odcinek z cyklu “Rozmowy na torach” w ramach festiwalu Stacja Literatura 26.
WIĘCEJ2. odcinek cyklu „PPR” Jakuba Skurtysa.
WIĘCEJCzwarty odcinek z cyklu “Rozmowy na torach” w ramach festiwalu Stacja Literatura 26.
WIĘCEJPiąty odcinek z cyklu “Rozmowy na torach” w ramach festiwalu Stacja Literatura 26.
WIĘCEJPierwszy odcinek cyklu „PPR” Jakuba Skurtysa.
WIĘCEJImpresja Dawida Mateusza i Jakuba Skurtysa na temat poezji Zofii Kiljańskiej, laureatki 16. edycji Połowu poetyckiego.
WIĘCEJTrzeci odcinek z cyklu “Rozmowy na torach” w ramach festiwalu Stacja Literatura 26.
WIĘCEJPierwszy odcinek z cyklu “Rozmowy na torach” w ramach festiwalu Stacja Literatura 26.
WIĘCEJDrugi odcinek z cyklu “Rozmowy na torach” w ramach festiwalu Stacja Literatura 26.
WIĘCEJRecenzja Jakuba Skurtysa towarzysząca premierze książki Meskalina i muzyka Henriego Michaux w przekładzie Jakuba Kornhausera i Wacława Rapaka, wydanej w Biurze Literackim 15 listopada 2021 roku.
WIĘCEJImpresja Dawida Mateusza i Jakuba Skurtysa na temat poezji Bartosza Horyzy, laureata 16. edycji Połowu poetyckiego.
WIĘCEJRecenzja Jakuba Skurtysa towarzysząca premierze książki Po domu Dariusza Sośnickiego, wydanej w Biurze Literackim 1 listopada 2021 roku.
WIĘCEJImpresja Dawida Mateusza i Jakuba Skurtysa na temat poezji Aleksandry Byrskiej, laureatki 16. edycji Połowu poetyckiego.
WIĘCEJRecenzja Jakuba Skurtysa towarzysząca premierze książki Połów. Poetyckie debiuty 2020, która ukazała się w Biurze Literackim 26 lipca 2021 roku.
WIĘCEJRecenzja Jakuba Skurtysa towarzysząca premierze książki Mondo cane Jerzego Jarniewicza, która ukazała się w Biurze Literackim 28 czerwca 2021 roku.
WIĘCEJRecenzja Jakuba Skurtysa towarzysząca premierze książki Agaty Puwalskiej haka!, wydanej w Biurze Literackim 22 marca 2021 roku.
WIĘCEJGłos Jakuba Skurtysa w debacie „Biurowe książki 2020 roku”.
WIĘCEJRozmowa Jakuba Skurtysa z Adamem Kaczanowskim, towarzysząca premierze książki Utrata, która zostanie wydana w Biurze Literackim 22 lutego 2021 roku.
WIĘCEJRecenzja Jakuba Skurtysa, towarzysząca wydaniu książki Eugeniusza Tkaczyszyna-Dyckiego Ciało wiersza, która ukazała się w Biurze Literackim 11 stycznia 2021 roku.
WIĘCEJSpotkanie wokół książek Wyspa na Księżycu Williama Blake’a, świnia jest najlepszym pływakiem Mirjoluba Todorovicia, Kielich upojenia Otona Župančiča oraz Skóra byka Salvadora Espriu z udziałem Tadeusza Sławka, Jakub Kornhauser, Miłosza Biedrzyckiego, Filipa Łobodzińskiego, Joanny Orskiej i Jakuba Skurtysa w ramach festiwalu Stacja Literatura 25.
WIĘCEJZapis dyskusji “Nowe języki poezji” prowadzonej przez Jakuba Skurtysa w ramach festiwalu Stacja Literatura 25.
WIĘCEJGłos Jakuba Skurtysa w debacie „Nowe języki poezji”.
WIĘCEJRecenzja Jakuba Skurtysa, towarzysząca wydaniu książki Radosława Jurczaka Zakłady holenderskie, która ukazała się w Biurze Literackim 18 listopada 2020 roku.
WIĘCEJSzkic Jakuba Skurtysa, towarzyszący wydaniu almanachu Wiersze i opowiadania doraźne 2020, który ukazał się w Biurze Literackim 8 października 2020 roku.
WIĘCEJRecenzja Jakuba Skurtysa, towarzysząca premierze almanachu Połów. Poetyckie debiuty 2019, który ukazał się w Biurze Literackim 17 sierpnia 2020 roku.
WIĘCEJGłos Jakuba Skurtysa w debacie „Ludzie ze Stacji”.
WIĘCEJRecenzja Jakuba Skurtysa, towarzysząca wydaniu książki Otona Župančiča Kielich upojenia, w wyborze, przekładzie i z posłowiem Katariny Šalamun- Biedrzyckiej, która ukazała się w Biurze Literackim 15 czerwca 2020 roku.
WIĘCEJSpotkanie z udziałem Anny Kałuży, Karola Maliszewskiego, Joanny Mueller, Joanny Orskiej oraz Jakuba Skurtysa w ramach festiwalu Stacja Literatura 24.
WIĘCEJSpotkanie wokół książek Kroniki ukrytej prawdy Pere’a Caldersa, Sroga zima Raymonda Queneau i Biblia i inne historie Pétera Nádasa z udziałem Anny Sawickiej, Elżbiety Sobolewskiej, Anny Wasilewskiej, Anny Kałuży i Jakuba Skurtysa w ramach festiwalu Stacja Literatura 24.
WIĘCEJGłos Jakuba Skurtysa w debacie „Biurowe książki 2019 roku”.
WIĘCEJRozmowa Jakuba Skurtysa z Przemysławem Suchaneckim, towarzysząca premierze książki Wtracenie Przemysława Suchaneckiego, która ukazała się w Biurze Literackim 31 grudnia 2019 roku.
WIĘCEJRecenzja Jakuba Skurtysa książki Naworadiowa Kacpra Bartczaka, wydanej w Biurze Literackim 26 sierpnia 2019 roku.
WIĘCEJRecenzja Jakuba Skurtysa książki Kroniki ukrytej prawdy Pere Caldersa, w tłumaczeniu Anny Sawickiej, wydanej w Biurze Literackim 15 lipca 2019 roku.
WIĘCEJRozmowa Jakuba Skurtysa z Dawidem Mateuszem, towarzysząca wydaniu almanachu Połów. Poetyckie debiuty 2018, który ukazał się nakładem Biura Literackiego 3 czerwca 2019 roku.
WIĘCEJGłos Jakuba Skurtysa w debacie „Biurowe książki 2018 roku”.
WIĘCEJGłos Jakuba Skurtysa w debacie „Poetycka książka trzydziestolecia”.
WIĘCEJRecenzja Jakuba Skurtysa książki Dni powszednie i święta Julii Szychowiak, wydanej w Biurze Literackim 15 października 2018 roku.
WIĘCEJRecenzja Jakuba Skurtysa, towarzysząca premierze almanachu Połów. Poetyckie debiuty 2017, który ukazał się w Biurze Literackim 13 sierpnia 2018 roku.
WIĘCEJRecenzja Jakuba Skurtysa towarzysząca premierze książki Sankcje Jerzego Jarniewicza, która ukazała się nakładem Biura Literackiego 30 kwietnia 2018 roku.
WIĘCEJGłos Jakuba Skurtysa w debacie „Biurowe książki roku 2017”.
WIĘCEJRecenzja Jakuba Skurtysa książki Raport wojenny Agaty Jabłońskiej, wydanej nakładem Biura Literackiego 20 listopada 2017 roku.
WIĘCEJRecenzja Jakuba Skurtysa książki Historie ważne i nieważne w przekładzie Bohdana Zadury, wydanej nakładem Biura Literackiego 26 maja 2011 roku, a w wersji elektronicznej 13 listopada 2017 roku.
WIĘCEJRecenzja Jakuba Skurtysa książki Trawers Andrzeja Sosnowskiego, wydanej w Biurze Literackim w wersji papierowej 6 marca 2017 roku, a w wersji elektronicznej 31 lipca 2017 roku.
WIĘCEJRecenzja Jakuba Skurtysa towarzysząca premierze książki Wybieganie z raju (2006-2012) Tomasza Pułki, wydanej w Biurze Literackim 10 lipca 2017 roku.
WIĘCEJRecenzja Jakuba Skurtysa z książki Stacja wieży ciśnień Dawida Mateusza, wydanej w Biurze Literackim w wersji papierowej 26 lipca 2016 roku, a w wersji elektronicznej 17 lipca 2017 roku.
WIĘCEJRecenzja Jakuba Skurtysa z książki Jarzmo Przemysława Owczarka, wydanej w Biurze Literackim 29 maja 2017 roku.
WIĘCEJRozmowa Piotra Jemioły z Jakubem Skurtysem, towarzysząca premierze książki Trawers Andrzeja Sosnowskiego, wydanej w Biurze Literackim 6 marca 2017 roku.
WIĘCEJGłos Jakuba Skurtysa w debacie „Na scenie czy w polu”.
WIĘCEJRecenzja Jakuba Skurtysa z książki Z tamtej strony ciszy Bolesława Leśmiana w wyborze Jacka Gutorowa, wydanej 8 listopada 2012 roku w Biurze Literackim.
WIĘCEJGłos Jakuba Skurtysa w debacie „Biurowe książki 2016 roku”.
WIĘCEJRozmowa Jakuba Skurtysa z Piotrem Matywieckim.
WIĘCEJSzkic Jakuba Skurtysa o poezji Kamili Janiak. Prezentacja w ramach cyklu tekstów zapowiadających antologię Zebrało się śliny. Nowe głosy z Polski, która ukaże się w Biurze Literackim.
WIĘCEJRozmowa Jakuba Skurtysa z Szymonem Domagałą-Jakuciem. Prezentacja w ramach cyklu tekstów zapowiadających antologię Zebrało się śliny. Nowe głosy z Polski, która ukaże się w Biurze Literackim.
WIĘCEJRozmowa Jakuba Skurtysa z Dawidem Mateuszem. Prezentacja w ramach cyklu tekstów zapowiadających antologię Zebrało się śliny. Nowe głosy z Polski, która ukaże się w Biurze Literackim.
WIĘCEJGłos Jakuba Skurtysa w debacie „Formy zaangażowania”, towarzyszącej premierze antologii Zebrało się śliny, która ukaże się niebawem w Biurze Literackim.
WIĘCEJGłos Jakuba Skurtysa w debacie “Powiadacie, że chcecie rewolucji”.
WIĘCEJEsej Jakuba Skurtysa towarzyszący premierze książki Zmartwychwstanie ptaszka Bohdana Zadury.
WIĘCEJGłos Jakuba Skurtysa w debacie “Po co nam Dzieła zebrane Karpowicza”.
WIĘCEJRecenzja Jakuba Skurtysa z ksiażki Księga zakładek Jacka Gutorowa.
WIĘCEJGłos Jakuba Skurtysa w debacie “Biurowe książki 2010 roku”.
WIĘCEJRecenzja Jakuba Skurtysa z książki Nocne życie Bohdana Zadury.
WIĘCEJGłos Jakuba Skurtysa w debacie “44. Poezja polska od nowa”.
WIĘCEJZ Piotrem Matywieckim o książce Złotniejący świat Marii Konopnickiej rozmawia Jakub Skurtys.
WIĘCEJGłos Jakuba Skurtysa w debacie “Dobry wieczór”.
WIĘCEJGłos Jakuba Skurtysa w debacie “Jak rozmawiać o poezji”.
WIĘCEJRecenzja Jakuba Skurtysa z książki poems Andrzeja Sosnowskiego.
WIĘCEJRecenzja Jakuba Skurtysa z książki Kolejowe dzieci Seamusa Heaneya.
WIĘCEJZ Jakubem Skurtysem o książce Sajgon rozmawia Mateusz Kotwica.
WIĘCEJZ Kacprem Bartczakiem o książce Świat nie scalony. Estetyka, poetyka, pragmatyzm rozmawiają Paweł Kaczmarski i Jakub Skurtys.
WIĘCEJRecenzja Jakuba Skurtysa z książki Świat nie scalony Kacpra Bartczaka.
WIĘCEJRecenzja Jakuba Skurtysa z książki Zdarte okładki (1965-2009) Piotra Matywieckiego, wydanej w Biurze Literackim 14 września 2009 roku.
WIĘCEJZ Piotrem Matywieckim o książce Zdarte okładki rozmawia Jakub Skurtys.
WIĘCEJCzytanie z książki Animalia z udziałem Anny Adamowicz w ramach festiwalu Stacja Literatura 24.
WIĘCEJRozmowa Dawida Mateusza z Anną Adamowicz, towarzysząca wydaniu książki Animalia, która ukazała się w Biurze Literackim 28 stycznia 2019 roku.
WIĘCEJAutorski komentarz Anny Adamowicz do książki Animalia, która ukazała się w Biurze Literackim 28 stycznia 2019 roku.
WIĘCEJFragment zapowiadający książkę Animalia Anny Adamowicz, która ukaże się w Biurze Literackim 28 stycznia 2019 roku.
WIĘCEJFragment zapowiadający książkę Animalia Anny Adamowicz, która ukaże się w Biurze Literackim 28 stycznia 2019 roku.
WIĘCEJ