wywiady / o książce

Poezja wierzchołków i równiny

Artur Burszta

Jan Stolarczyk

Rozmowa Artura Burszty z Janem Stolarczykiem, towarzysząca premierze książki Odwrócona strefa, wydanej w Biurze Literackim 13 grudnia 2021 roku.

Biuro Literackie kup książkę na poezjem.pl

Artur Bursz­ta: Jan­ku, spo­glą­dam na te dwa zdję­cia z 1 lip­ca 2000 roku spod „Samot­ni”. Bodaj jedy­ne, na któ­rych Tymo­te­usz Kar­po­wicz i Tade­usz Róże­wicz są razem. Rów­no­lat­ko­wie, któ­rych daty uro­dzin dzie­lą dwa mie­sią­ce, przez jakiś czas miesz­kań­cy tego same­go mia­sta, poeci i dra­ma­tur­dzy, któ­rych utwo­ry w tym samym cza­sie wysta­wia­ły wro­cław­skie teatry. Szcze­gól­nie to dru­gie zdję­cie, z czwar­tej stro­ny okład­ki, z poeta­mi odcho­dzą­cy­mi w dal, robi na mnie przej­mu­ją­ce wra­że­nie. Zro­bi­łeś te zdję­cia, byłeś tam z nimi, a dokład­niej − z jed­nym z nich, a dru­gi zja­wił się tam nie­spo­dzia­nie. To „nie­spo­dzia­nie” jest tym więk­sze, że przez całe deka­dy zwią­za­ny byłeś z każ­dym z nich z osob­na. Jako wydaw­ca, sekre­tarz, redak­tor, opie­kun domu pana Tym­ka i przy­ja­ciel. Byłeś zwią­za­ny z „dwo­ma Boga­mi” trwa­ją­cy­mi „na prze­ciw­nych krań­cach” poezji. Jak bar­dzo Ci ich obu bra­ku­je? Pytam nie o lite­rac­ką nie­obec­ność, pytam o ludz­ką, przy­ja­ciel­ską.

 Jan Sto­lar­czyk: Z Tade­uszem Róże­wi­czem pozna­łem się w 1987 roku i w tym samym roku nawią­za­łem zna­jo­mość „zaocz­ną” z miesz­ka­ją­cym w Chi­ca­go Tymo­te­uszem Kar­po­wi­czem. Byli oni nie tyl­ko Boga­mi na prze­ciw­nych krań­cach poezji, ale też krań­co­wo nie­mal odmien­ny­mi oso­bo­wo­ścia­mi. Wystar­czy powie­dzieć, że pan Tade­usz zacho­wy­wał dystans psy­chicz­ny i fizycz­ny, był wsob­ny, bro­nił się przed doty­kiem, bez­po­śred­nio­ścią uczuć, ale jeśli komuś zaufał, to był mu przy­chyl­ny. A pan Tymek, choć nie bra­tał się z nikim, dystans mię­dzy sobą a roz­mów­cą skra­cał. Z gło­su, posta­wy cia­ła, uważ­no­ści, z jaką słu­chał, ema­no­wa­ło cie­pło współ­by­cia. Roz­mo­wy tele­fo­nicz­ne koń­czył zawsze: „Panie Jan­ku, obej­mu­ję pana”. Czu­łem szcze­ry gest za tymi sło­wa­mi. Kie­dy spo­tka­li­śmy się po raz pierw­szy, oto­czył mnie powol­nym, sze­ro­kim krę­giem ramion. Innych też podob­nie obej­mo­wał. Gdy myślę o postrze­gal­nym pato­sie pana Tym­ka (prze­bi­ja­ją­cym też z jego tek­stów) i mam przed oczy­ma jego obej­mo­wa­nie, zawsze widzę cień Myn­he­era Peeper­kor­na z Cza­ro­dziej­skiej góry. Zbież­ność ta szcze­gól­nie narzu­ci­ła mi się na szczy­cie Śnież­ki. Po wej­ściu, nie zdej­mu­jąc ple­ca­ka, Kar­po­wicz dłu­go stał z roz­chy­lo­ny­mi ramio­na­mi, nie­ru­cho­mo wpa­trzo­ny w prze­strzeń, jak­by zamie­rzał ją zagar­nąć. Na jego gro­bie, z pod­po­wie­dzi Andrze­ja Fal­kie­wi­cza, wyry­to w mar­mu­rze inskryp­cję (cytat z „otwie­ra­nia”): „i nie da się otwo­rzyć wszech­świa­ta sze­rzej niż ludz­kich ramion”.

Miesz­ka­łem u Kar­po­wi­cza wie­le lat (spa­łem w jego łóż­ku), a potem przez wie­le lat byłem gospo­da­rzem jego domu i ogro­du. Wytwo­rzył się mię­dzy nami szcze­gól­ny rodzaj bli­sko­ści.

Śnią Ci się cza­sa­mi?

Dziw­ne, ale pan Tymek nigdy mi się nie śni. No, może kil­ka razy w cią­gu minio­nych 33 lat. Nato­miast przy­cho­dzi do mnie pan Tade­usz, z któ­rym widy­wa­li­śmy się nie­raz trzy–cztery razy w tygo­dniu. Gdzieś jedzie­my, roz­ma­wia­my o poezji, mał­pu­je­my (czę­sto bawi­li­śmy się w sty­lu kaba­re­to­wym, np. paro­diu­jąc poli­ty­ków), reda­gu­ję jego ima­gi­no­wa­ne wier­sze.

Jak sobie pora­dzi­łeś, a może wciąż jesz­cze nie pora­dzi­łeś, z odej­ściem każ­de­go z nich?

W tym, co powiem, nie ma czu­łost­ko­wo­ści: dotkli­wa jest ich nie­obec­ność, nostal­gicz­na. Tak jak innych szcze­gól­nie bli­skich mi osób. Prze­cież tyle lat byłem dopusz­czo­ny do wspól­no­ty w ich świe­cie.

kie­dy nie mogę zasnąć
odma­wiam „ojcze nasz”
albo „zdro­waś Mario”
mylę się przy
„wie­rzę”
(…)
mówię tak dłu­go
aż usy­piam
wte­dy
przy­cho­dzą do mnie
żywi i umar­li

Są to sło­wa z wier­sza pana Tade­usza „[frag­men­ty]” z tomu Ostat­nia wol­ność. Kie­dy po raz pierw­szy je prze­czy­ta­łem, odczu­łem „komu­nię dusz”: prze­cież to opis moje­go zasy­pia­nia.

A jak napraw­dę było z tą Śnież­ką?

W 2000 roku, nie­dłu­go przed pierw­szym od 1973 roku przy­lo­tem do Pol­ski, pan Tymek w roz­mo­wie tele­fo­nicz­nej zapy­tał mnie, czy chciał­bym z nim pójść na Śnież­kę. Weszli­śmy na nią 30 czerw­ca. Naza­jutrz rano, kie­dy wycho­dzi­li­śmy z ple­ca­ka­mi ze schro­ni­ska „Samot­nia”, zoba­czy­li­śmy za drzwia­mi Róże­wi­cza. Wszy­scy trzej sta­nę­li­śmy osłu­pia­li. Ist­na stop-klat­ka.

Pan Tade­usz przez chwi­lę dys­kret­nie lustro­wał Kar­po­wi­cza z led­wie wyczu­wal­nym uzna­niem dla jego har­tu. Po pro­stu zaim­po­no­wał mu. Zaraz po schło­dze­niu emo­cji i powi­ta­niu Róże­wicz, wska­zu­jąc na mnie, powie­dział: „To jego spraw­ka!”, mając na uwa­dze moją zapla­no­wa­ną „pro­wo­ka­cję” spo­tka­nia. Zaś Kar­po­wicz jego podej­rze­nie potwier­dził. Tym­cza­sem był to żart losu, speł­nio­na nie­rze­czy­wi­stość. Potem spa­ce­ro­wa­li­śmy nad Małym Sta­wem. Szyb­ko wyco­fa­łem się, idąc potem za nimi, aby czu­li się swo­bod­nie. Wte­dy wła­śnie zro­bi­łem to zdję­cie z czwar­tej stro­ny okład­ki. Mia­łem pew­ność, że to jest ich ostat­nie widze­nie. Odcho­dzą ode mnie, gdy spo­glą­dam na foto­gra­fię, i rów­no­cze­śnie dzię­ki niej nadal mam ich „na oku”. Sze­rzej ową wyciecz­kę z panem Tym­kiem na Śnież­kę opi­sa­łem w szki­cu „Góra z górą…”. Dokład­nie po dzie­wię­ciu latach w pudłach z ame­ry­kań­ską czę­ścią jego archi­wum zna­la­złem krót­ki wiersz „wyciecz­ka w góry A.D. 2000”.

Pamię­tam go!

pada­ły kar­ko­no­sze na śnieg po kola­na
gdy patrzy­ło się na nie z mło­do­ści –
sta­re mię­śnie widok prze­krę­ci­ły
do wia­tru w kości
prze­szu­ki­wa­ne w szczy­tach okru­cień­stwo
obro­ni­ło się blen­dą z chry­zan­tem:
prze­nie­sio­ną na szczyt bez miło­ści

O czym mogli wte­dy roz­ma­wiać?

Wiesz, po takim emo­cjo­nal­nym zamie­sza­niu trud­no dywa­go­wać o poezji, ide­ach itd. Nie widzie­li się ponad 30 lat, byli cie­ka­wi sie­bie nawza­jem. Wypy­ty­wa­li się o szcze­gó­ły z prze­szłych lat, o zna­nych sobie ludzi. Póź­niej szli sami; ich osob­ny spa­cer nie trwał dłu­żej niż pół godzi­ny, zapew­ne wte­dy też opo­wia­da­li o sobie.

Jakie były ich rela­cje przed 1973 rokiem?

To pyta­nie uświa­do­mi­ło mi, jak mało wiem o ich wza­jem­nych odnie­sie­niach. A prze­cież mia­łem tyle oka­zji, aby obu o to wypy­tać. Dziś świad­ko­wie tam­tych lat są w zaświa­tach. We Wro­cła­wiu żyją chy­ba tyl­ko Józef Kele­ra i Urszu­la Kozioł.

Pano­wie zapew­ne widy­wa­li się nie­kie­dy w redak­cji „Odry”, któ­rej dzia­łem poezji zawia­dy­wał Kar­po­wicz. Jak wia­do­mo, pan Tade­usz − zaprzy­jaź­nio­ny z jej redak­to­rem naczel­nym, Zbi­gnie­wem Kubi­kow­skim, któ­ry latem 1968 roku „spro­wa­dził” poetę z Gli­wic do Wro­cła­wia − bywał gościem w redak­cji. Pan Tymek wyje­chał do USA pod koniec 1973 roku, a więc wspól­ny wro­cław­ski okres trwał pięć lat.

Choć obaj są z rocz­ni­ka 1921, to wła­ści­we, usta­na­wia­ją­ce ich dyk­cję tomi­ki poetyc­kie dzie­li aż dzie­sięć lat. Nie­po­kój uka­zał się w 1947 roku, a lokal­nie wyda­ny cien­ki tomik Gorz­kie źró­dła – w 1957 roku. Roz­głos Kar­po­wi­czo­wi przy­nio­sła opu­bli­ko­wa­na rok póź­niej Kamien­na muzy­ka. I nale­ży dodać, że we wcze­snym okre­sie patro­no­wał im Przy­boś. Punk­ty doj­ścia obu są tak odle­głe od sie­bie, jak mogą być tyl­ko „dwa krań­ce”. Z całą pew­no­ścią ceni­li się, lecz nie mie­li dla sie­bie więk­sze­go zro­zu­mie­nia albo, ostroż­niej mówiąc, zain­te­re­so­wa­nia swo­ją sztu­ką. Przy­po­mnę, iż obaj − w tym cza­sie, kie­dy miesz­ka­li we Wro­cła­wiu − byli prze­wod­ni­ka­mi młod­szych poko­leń. Łączył ich cień Nor­wi­da.

Tade­usz Róże­wicz był przez całe swo­je lite­rac­kie życie aktyw­ny, regu­lar­nie publi­ko­wał nowe książ­ki, wysta­wia­no jego dra­ma­ty. Póki Kar­po­wicz miesz­kał w Pol­sce, było podob­nie. Wszyst­ko zmie­ni­ło się po jego wyjeź­dzie. Jak się oka­za­ło − na sta­łe.   

Spra­wa się skom­pli­ko­wa­ła w latach emi­gra­cyj­nych Kar­po­wi­cza, kie­dy został zapo­mnia­ny z wła­snej woli: kon­te­sto­wał kraj, prze­sad­nie uzna­jąc się za wygnań­ca poli­tycz­ne­go, od cza­su ukoń­cze­nia Odwró­co­ne­go świa­tła (1972) pra­co­wał nad (pisa­nym „na mar­gi­ne­sie […] pra­cy zawo­do­wej, bel­fer­skiej”) monu­men­tal­nym Roz­wią­zy­wa­niem prze­strze­ni, któ­re­go nie ukoń­czył. W jed­nym z listów do mnie, bodaj z 1994 roku, napi­sał, iż przy for­mo­wa­niu dzie­ła nie odstę­pu­je go marze­nie o posta­wie­niu sto­py na kra­wę­dzi nie­skoń­czo­no­ści. Tak hero­icz­nie i kosmicz­nie usta­no­wio­ny zamiar jest god­ny sza­cun­ku, ale czy wyko­nal­ny? Prze­cież tem­pus fugit, a świat jest nie­ogar­nio­ny.

Tym­cza­sem na hory­zon­cie pol­skiej poezji wciąż jaśniał Tade­usz Róże­wicz.

W tym tkwi cierń ostat­nich lat Kar­po­wi­cza. Nie moż­na mówić o jego zawi­ści lite­rac­kiej ani małost­ko­wo­ści. Broń Boże! Nie zna­lazł we Wro­cła­wiu ani w pol­skim życiu lite­rac­kim odpo­wied­nio wyso­kie­go miej­sca dla sie­bie. Odzew na Sło­je zadrzew­ne(1999) był zaiste mizer­ny. Pol­ska inte­li­gen­cja odda­wa­ła się wów­czas namięt­nie bojom poli­tycz­nym. Gdzież im tam w gło­wie były sub­tel­niej­sze pasje. W ogniu wal­ki, jak wia­do­mo, mil­czą muzy.

Kar­po­wicz osa­mot­niał wie­lo­wy­mia­ro­wo. Ale o tym, jak już wspo­mnia­łem wyżej, opo­wiem osob­no.

Traf­nie to ują­łeś, Jan­ku: „osa­mot­niał wie­lo­wy­mia­ro­wo”. Gdy­by nie Two­je sta­ra­nia, to moż­li­we, że jego twór­czość osa­dzi­ła­by się na dobre cał­kiem nie­daw­no.

Sta­ra­nia o publi­ka­cję któ­rejś z nowych ksią­żek albo wybo­ru wier­szy zaczą­łem w 1988 roku. Po dłu­gim cza­sie w odpo­wie­dzi na mój pierw­szy list Kar­po­wicz napi­sał (listo­pad 1988), że: „poli­mor­ficz­ne­go poema­tu” Roz­wią­zy­wa­nie prze­strze­ni dotąd nie ukoń­czył („Nie chciał­bym poka­zy­wać świa­tu jego kawał­ków, mag­my”); ese­je na pew­no potnie cen­zu­ra („Ja nato­miast nie chcę już oglą­dać blizn w tek­stach”); wybór wier­szy to pra­ca wtór­na, nie­twór­cza („Z jakąż strasz­ną nudą robił­bym, jesz­cze raz, korek­tę ‘Lek­cji ciszy’ lub ‘Snu ołów­ka’”). W ostat­nich sło­wach naka­zał mi wszyst­ko spo­koj­nie prze­my­śleć, „jak­by­śmy mie­li wiecz­ność przed sobą”. Otóż to – Tyma per­spek­ty­wa wiecz­no­ści. A z dru­giej stro­ny poczu­cie bez­bron­no­ści wobec śpiesz­ne­go upły­wu cza­su. Nie pamię­tam teraz dokład­nej daty rocz­nej, ale chy­ba w 1994 roku wywiódł kon­struk­cję tomu, w któ­rym daw­ne utwo­ry dia­lo­go­wa­ły z nowy­mi. Tytuł (Sło­je zadrzew­ne) prze­jął z wier­sza Leśmia­na.

Opo­wiesz tro­chę o jego osa­mot­nie­niu?

 W ostat­nim okre­sie cho­ro­by Marii, a szcze­gól­nie po jej śmier­ci, życie pana Tym­ka było led­wie trwa­niem. W isto­cie ocze­ki­wa­niem na śmierć. Rzekł­bym: zapo­mniał się na śmierć. A umarł nie­mal jak klo­szard – zaro­śnię­ty, nie­do­ży­wio­ny, pośród gro­ma­dzo­nych odpad­ków − tyle że we wła­snym domu, z wido­kiem na urnę z pro­cha­mi żony. O tych ostat­nich latach życia poety przej­mu­ją­co opo­wia­da­ją świad­ko­wie w książ­ce W czte­ry stro­ny naraz. Por­tre­ty Kar­po­wi­cza.

On sam był wcie­le­niem poezji, jego świat ist­niał alter­na­tyw­nie w meta­fo­rach języ­ka − kre­acji słow­nej odle­głej od poetyc­kich kon­wen­cji. On − (s)twórca. Akt nazy­wa­nia miał być tak istot­ny jak sło­wa, z któ­rych wyło­nił się świat pierw­sze­go dnia. Taka posta­wa ducho­wa stwa­rza wyso­kie napię­cia w bio­lo­gii ludz­kiej. Kie­dy już wyga­sła w nim poezja, élan vital szyb­ko obumie­rał.

 Wspo­mnia­łeś mi nie­daw­no o pew­nej inte­re­su­ją­cej dedy­ka­cji.

W sza­rej stre­fie pan Tade­usz wpi­sał „rywa­lo­wi” takie sło­wa:

T. Kar­po­wi­czo­wi na pamiąt­kę zawo­dów pły­wac­kich na jezio­rze Ohrid w Mace­do­nii (i spo­tka­nia przed Samot­nią w Kar­pa­czu) od Tade­usza Róże­wi­cza

PS nb. wygrał Pan wte­dy ze mną i popły­nął dalej

Wro­cław 15.X.2002 r.

Naj­wy­raź­niej sko­ja­rze­nie spo­tka­nia przed „Samot­nią” i zawo­dów pły­wac­kich sprzed lat dowod­nie wska­zu­je, iż pan Tade­usz szcze­rze, bez zadry podzi­wiał hart, siłę woli jed­no­rę­kie­go Kar­po­wi­cza.

A we wspo­mnia­nej Mace­do­nii też doszło do ich nie­spo­dzie­wa­ne­go spo­tka­nia.

Widzisz, nie spraw­dzi­łem, w któ­rym roku zapro­szo­no ich tam obu. Wyda­je mi się, że to był 1967. Wte­dy wła­śnie ich gwiaz­dy świe­ci­ły rów­nie wyso­ko.

Czy Kar­po­wicz jakoś odpo­wie­dział na tę dedy­ka­cję?

Nie sądzę, aby Kar­po­wicz prze­słał Róże­wi­czo­wi wyda­ne w 1999 roku (a fak­tycz­nie na począt­ku stycz­nia 2000 roku) Sło­je zadrzew­ne z dedy­ka­cją, bo wie­dział, iż ten dostał je ode mnie. Nie pisa­li do sie­bie. Zapew­ne wyjąt­kiem jest list pana Tym­ka z 22 lute­go 1991 roku, w któ­rym pro­si kole­gę o udzie­le­nie wywia­du dla „2B” (zna­ko­mi­te­go pisma pol­skich inte­lek­tu­ali­stów i arty­stów w USA) ze szla­chet­nie wznio­słym, cha­rak­te­ry­stycz­nym dlań uza­sad­nie­niem: „Wywiad z Panem, obroń­cą wszyst­kie­go, co w niej [poezji] po teren­cju­szow­sku ludz­kie, wniósł­by (…) głę­bię, jedy­ność i wia­ry­god­ność sło­wa”. Ale Róże­wicz nie udzie­lił wywia­du, więc pan Tymek skom­pi­lo­wał go z roz­ma­itych jego tek­stów i opu­bli­ko­wał w „2B”.

Byli na „pan”, ich kon­tak­ty nie prze­mie­ni­ły się w kole­żeń­stwo czy przy­jaźń?

Z dedy­ka­cji wyni­ka, że byli na „pan”. Zresz­tą potwier­dza to wspo­mnia­ny list z 22 lute­go 1991 roku zaczę­ty nagłów­kiem „Dro­gi Panie Tade­uszu” i w dal­szym cią­gu pod­trzy­mu­ją­cy for­mę „pan”. Sam byłem świad­kiem dwu­krot­ne­go ich imien­ne­go odnie­sie­nia. Kar­po­wicz w roz­mo­wie zapo­wia­da­ją­cej swój przy­lot do Wro­cła­wia zapy­tał mnie o „Tade­usza”, a kie­dy Róże­wi­cza spy­ta­łem, czy chciał­by się z nim spo­tkać, usły­sza­łem tajem­ni­czą odpo­wiedź: „Hmm, Tymek…”. Zaocz­nie czę­sto mówi­my o kimś po imie­niu, skró­to­wo, z przy­ja­zną poufa­ło­ścią, choć nie jeste­śmy „na ty”. Pan Tade­usz mówił i pisał o „Poldziu” − Leopol­dzie Staf­fie − z któ­rym się przy­jaź­nił, zacho­wu­jąc jed­nak dystans należ­ny rela­cji uczeń−mistrz. Przy drzwiach „Samot­ni” zasko­cze­ni sobą pano­wie zawo­ła­li po imie­niu.

Rzecz koń­czę cyta­tem z wier­sza Róże­wi­cza „na ty z Cze­sła­wem”; zmie­niam tyl­ko ostat­nie imię:

mię­dzy „pana­mi” nie ma
pew­nych form któ­re mogą
zaist­nieć mię­dzy
Tadziem i Tym­kiem

Tymo­te­usz Kar­po­wicz zmarł nie­spo­dzie­wa­nie w poło­wie 2005 roku. Nie­spo­dzie­wa­nie dla mnie, bo jesz­cze dwa tygo­dnie wcze­śniej cie­szy­li­śmy się z Andrze­jem Fal­kie­wi­czem i Kry­sty­ną Miło­będz­ką z per­spek­ty­wy dzieł zebra­nych, na któ­re w koń­cu się zgo­dził. Więc gdy Kry­sty­na Miło­będz­ka do mnie zadzwo­ni­ła i powie­dzia­ła „Tym­ka nie ma”, to w pierw­szej chwi­li nie zro­zu­mia­łem tego, co się sta­ło. A jak Cie­bie zasta­ła wia­do­mość o jego śmier­ci?

Nie pamię­tam, kto mnie powia­do­mił o śmier­ci pana Tym­ka. Spo­dzie­wa­łem się jej, bo docho­dzi­ły mnie słu­chy o jego abne­ga­cji, o powol­nej samo­za­gła­dzie. Zmar­twych­wsta­je w moich myślach.

Dba­my z żoną o grób Kar­po­wi­czów. Pamięć o nich jest tym bar­dziej żywa, że miesz­ka­my bli­sko uli­cy Krzyc­kiej. I kie­dy prze­cho­dzi­my obok domu pod nume­rem 29 z wiel­kim ogro­dem − przez sze­reg lat tak­że miej­sca nasze­go zamiesz­ka­nia − zawsze odczu­wa­my wzru­sze­nie. Nie są to oko­licz­no­ścio­we sło­wa.

Przy­gnę­bia­ją­cą aurę umie­ra­nia poety odnaj­du­ję w nowe­li Lwa Toł­sto­ja Śmierć Iwa­na Ilji­cza.

 

Dofi­nan­so­wa­no ze środ­ków Mini­stra Kul­tu­ry, Dzie­dzic­twa Naro­do­we­go i Spor­tu pocho­dzą­cych z Fun­du­szu Pro­mo­cji Kul­tu­ry – pań­stwo­we­go fun­du­szu celo­we­go.

 

O autorach i autorkach

Artur Burszta

Menadżer kultury. Redaktor naczelny i właściciel Biura Literackiego. Wydawca blisko tysiąca książek, w tym m.in. utworów Tymoteusza Karpowicza, Krystyny Miłobędzkiej, Tadeusza Różewicza i Rafała Wojaczka, a także Boba Dylana, Nicka Cave'a i Patti Smith. W latach 1990-1998 działacz samorządowy. Realizator Niemiecko-Polskich Spotkań Pisarzy (1993-1995). Od 1996 roku dyrektor festiwalu literackiego organizowanego jako Fort Legnica, od 2004 – Port Literacki Wrocław, od 2016 – Stacja Literatura w Stroniu Śląskim, a od 2022 – TransPort Literacki w Kołobrzegu. Autor programów telewizyjnych w TVP Kultura: Poezjem (2008–2009) i Poeci (2015) oraz filmu dokumentalnego Dorzecze Różewicza (2011). Realizator w latach 1993–1995 wraz z Berliner Festspiele Niemiecko-Polskich Spotkań Pisarzy. Wybrany podczas I Kongresu Menedżerów Kultury w 1995 roku do Zarządu Stowarzyszenia Menedżerów Kultury w Polsce. Pomysłodawca Wrocławskiej Nagrody Poetyckiej Silesius. Współtwórca Literary Europe Live – organizacji zrzeszającej europejskie instytucje kultury i festiwale literackie. Organizator Europejskiego Forum Literackiego (2016 i 2017). Inicjator krajowych i zagranicznych projektów, z których najbardziej znane to: Komiks wierszem, Krytyk z uczelni, Kurs na sztukę, Nakręć wiersz, Nowe głosy z Europy, Połów. Poetyckie i prozatorskie debiuty, Pracownie literackie, Szkoła z poezją. Wyróżniony m.in. nagrodą Sezonu Wydawniczo-Księgarskiego IKAR za „odwagę wydawania najnowszej poezji i umiejętność docierania z nią różnymi drogami do czytelnika” oraz nagrodą Biblioteki Raczyńskich „za działalność wydawniczą i żarliwą promocję poezji”.

Jan Stolarczyk

Urodzony w 1947 roku. Redaktor i edytor. Redaktor naczelny Wydawnictwa Dolnośląskiego (1987-2007). Przez wiele lat był recenzentem literackim miesięcznika „Odra”. Obecnie jest kuratorem spuścizny pisarskiej Tymoteusza Karpowicza oraz sekretarzem i edytorem twórczości Tadeusza Różewicza. Mieszka we Wrocławiu.

Powiązania

Strona A, strona B nr 113: Nabór do Pracowni kreatywnych TransPortu Literackiego

felietony / cykle CZYTLENIKÓW Artur Burszta

113. odci­nek cyklu „Stro­na A, stro­na B” autor­stwa Artu­ra Bursz­ty.

Więcej

Strona A, strona B nr 109: Biurowe książki 2024 roku

felietony / cykle CZYTLENIKÓW Artur Burszta

109. odci­nek cyklu „Stro­na A, stro­na B” autor­stwa Artu­ra Bursz­ty.

Więcej

Strona A, strona B nr 107: Odkrywanie wieloznaczności

felietony / cykle CZYTLENIKÓW Artur Burszta

107. odci­nek cyklu „Stro­na A, stro­na B” autor­stwa Artu­ra Bursz­ty.

Więcej

Strona A, strona B nr 104: Rusza 20 Połów. Wydaj debiutancką książkę w Biurze Literackim

felietony / cykle CZYTLENIKÓW Artur Burszta

104. odci­nek cyklu „Stro­na A, stro­na B” autor­stwa Artu­ra Bursz­ty.

Więcej

Strona A, strona B nr 103: Kasprzak, Siwczyk, Różewicz

felietony / cykle CZYTLENIKÓW Artur Burszta

103. odci­nek cyklu „Stro­na A, stro­na B” autor­stwa Artu­ra Bursz­ty.

Więcej

Strona A, strona B nr 101: Laureatki i laureaci projektów wydawniczych 2024

felietony / cykle CZYTLENIKÓW Artur Burszta

101. odci­nek cyklu „Stro­na A, stro­na B” autor­stwa Artu­ra Bursz­ty.

Więcej

Strona A, strona B nr 100: Podsumowanie TransPortu Literackiego 29

felietony / cykle CZYTLENIKÓW Artur Burszta

100. odci­nek cyklu „Stro­na A, stro­na B” autor­stwa Artu­ra Bursz­ty.

Więcej

Przyszłość literatury: wprowadzenie

debaty / ankiety i podsumowania Artur Burszta

Wpro­wa­dze­nie do deba­ty „Przy­szłość lite­ra­tu­ry” autor­stwa Artu­ra Bursz­ty.

Więcej

Strona A, strona B nr 94: O debiutowaniu, nauce u mistrzów i o tym, czym jest pisanie

felietony / cykle CZYTLENIKÓW Artur Burszta

94. odci­nek cyklu „Stro­na A, stro­na B” autor­stwa Artu­ra Bursz­ty.

Więcej

Strona A, strona B nr 92: Święta z Biurem Literackim 2023

felietony / cykle CZYTLENIKÓW Artur Burszta

92. odci­nek cyklu „Stro­na A, stro­na B” autor­stwa Artu­ra Bursz­ty.

Więcej

Strona A, strona B nr 90: Wydaj książkę w Biurze Literackim 2024

felietony / cykle CZYTLENIKÓW Artur Burszta

90. odci­nek cyklu „Stro­na A, stro­na B” autor­stwa Artu­ra Bursz­ty.

Więcej

Strona A, strona B nr 87: Podsumowanie TransPortu Literackiego 28

felietony / cykle CZYTLENIKÓW Artur Burszta

87. odci­nek cyklu „Stro­na A, stro­na B” autor­stwa Artu­ra Bursz­ty.

Więcej

Romantyczność 2022

nagrania / transPort Literacki Różni autorzy

Czy­ta­nie z książ­ki Roman­tycz­ność. Współ­cze­sne bal­la­dy i roman­se inspi­ro­wa­ne twór­czo­ścią Ada­ma Mic­kie­wi­cza w ramach festi­wa­lu Trans­Port Lite­rac­ki 27.

Więcej

Strona A, strona B nr 82: Wiersze na święta Wielkiej Nocy 2023

felietony / cykle CZYTLENIKÓW Artur Burszta

82. odci­nek cyklu „Stro­na A, stro­na B” autor­stwa Artu­ra Bursz­ty.

Więcej

Wiersz to istota społeczna

wywiady / o książce Artur Burszta Jerzy Jarniewicz

Roz­mo­wa Artu­ra Bursz­ty z Jerzym Jar­nie­wi­czem, towa­rzy­szą­ca pre­mie­rze książ­ki Bagaż Jerze­go Jar­nie­wi­cza, wyda­nej w Biu­rze Lite­rac­kim 6 mar­ca 2023 roku.

Więcej

Czy próbujesz zmienić świat swoim pisaniem?

debaty / ankiety i podsumowania Artur Burszta Grzegorz Jankowicz

Wpro­wa­dze­nie do deba­ty „Czy pró­bu­jesz zmie­nić świat swo­im pisa­niem?” autor­stwa Artu­ra Bursz­ty i Grze­go­rza Jan­ko­wi­cza.

Więcej

Oprawca TransPortu Literackiego 27

dzwieki / AUDYCJE Artur Burszta Hubert Zemler

Zapis roz­mo­wy Artu­ra Bursz­ty z Huber­tem Zemle­rem z 67. odcin­ka „Stro­ny A, stro­ny B”. 

Więcej

Kolejne książki wierszem z Pracowni Biura Literackiego

felietony / cykle CZYTLENIKÓW Artur Burszta

64. odci­nek cyklu „Stro­na A, stro­na B” autor­stwa Artu­ra Bursz­ty.

Więcej

Byliśmy wreszcie we własnym domu

wywiady / o książce Artur Burszta Dariusz Sośnicki

Roz­mo­wa Artu­ra Bursz­ty z Dariu­szem Sośnic­kim towa­rzy­szą­ca pre­mie­rze książ­ki Po domu, wyda­nej w Biu­rze Lite­rac­kim 1 listo­pa­da 2021 roku.

Więcej

Posłuchaj nowości z września 2021 roku i wydaj swoją książkę

felietony / cykle CZYTLENIKÓW Artur Burszta

55. odci­nek cyklu „Stro­na A, stro­na B” autor­stwa Artu­ra Bursz­ty.

Więcej

Korekta twarzy

wywiady / o książce Artur Burszta Przemysław Dakowicz

Roz­mo­wa Artu­ra Bursz­ty z Prze­my­sła­wem Dako­wi­czem towa­rzy­szą­ca pre­mie­rze książ­ki Wier­sze odzy­ska­ne, wyda­nej w Biu­rze Lite­rac­kim 4 paź­dzier­ni­ka 2021 roku.

Więcej

Zmyślony człowiek, Credo, Prawdziwe życie bohatera

nagrania / stacja Literatura Różni autorzy

Spo­tka­nie wokół ksią­żek Zmy­ślo­ny czło­wiek Tymo­te­usza Kar­po­wi­cza, Cre­do Tade­usza Róże­wi­cza i Praw­dzi­we życie boha­te­ra Rafa­ła Wojacz­ka z udzia­łem Joan­ny Roszak, Jana Sto­lar­czy­ka, Bogu­sła­wa Kier­ca, Joan­ny Orskiej i Karo­la Mali­szew­skie­go w ramach festi­wa­lu Sta­cja Lite­ra­tu­ra 25.

Więcej

Głos wolny wolność ubezpieczający

wywiady / o książce Artur Burszta Bohdan Zadura

Roz­mo­wa Artu­ra Bursz­ty z Boh­da­nem Zadu­rą, towa­rzy­szą­ca wyda­niu książ­ki Boh­da­na Zadu­ry Sek­cja zabójstw, któ­ra uka­za­ła się w Biu­rze Lite­rac­kim 16 wrze­śnia 2020 roku.

Więcej

Co widzi, czym żyje, co kocha i traci

wywiady / o książce Artur Burszta Joanna Roszak

Roz­mo­wa Artu­ra Bursz­ty z Joan­ną Roszak, towa­rzy­szą­ca wyda­niu książ­ki Tymo­te­usza Kar­po­wi­cza Zmy­ślo­ny czło­wiek, w opra­co­wa­niu Joan­ny Roszak, któ­ra uka­za­ła się w Biu­rze Lite­rac­kim 24 czerw­ca 2020 roku.

Więcej

Family Meeting: Staromiejski Dom Kultury z Warszawy

nagrania / stacja Literatura Artur Burszta Beata Gula Sylwia Głuszak

Spo­tka­nie z udzia­łem Beaty Guli, Syl­wii Głu­szak oraz Artu­ra Bursz­ty w ramach festi­wa­lu Sta­cja Lite­ra­tu­ra 24.

Więcej

Samotne bohaterstwo

wywiady / o książce Artur Burszta Bogusław Kierc

Roz­mo­wa Artu­ra Bursz­ty z Bogu­sła­wem Kier­cem, towa­rzy­szą­ca wyda­niu książ­ki Rafa­ła Wojacz­ka Praw­dzi­we życie boha­te­ra, któ­ra uka­za­ła się w Biu­rze Lite­rac­kim 11 maja 2020 roku.

Więcej

Ktoś naprawdę wyjątkowy

wywiady / o książce Aleksandra Olszewska Artur Burszta

Roz­mo­wa Alek­san­dry Olszew­skiej z Artu­rem Bursz­tą, towa­rzy­szą­ca wyda­niu książ­ki Euge­niu­sza Tka­czy­szy­na-Dyc­kie­go Gdy­by ktoś o mnie pytał, któ­ra uka­za­ła się w Biu­rze Lite­rac­kim 11 mar­ca 2020 roku.

Więcej

Family Meeting: Instytut Kultury Miejskiej z Gdańska

nagrania / stacja Literatura Aleksandra Szymańska Artur Burszta Justyna Czechowska

Spo­tka­nie z udzia­łem Justy­ny Cze­chow­skiej, Alek­san­dry Szy­mań­skiej oraz Artu­ra Bursz­ty w ramach festi­wa­lu Sta­cja Lite­ra­tu­ra 24.

Więcej

Telegrafista i jego meldunki

wywiady / o książce Artur Burszta Jacek Dehnel

Roz­mo­wa Artu­ra Bursz­ty z Jac­kiem Deh­ne­lem, towa­rzy­szą­ca pre­mie­rze książ­ki Naj­dziw­niej­sze, wyda­nej w Biu­rze Lite­rac­kim 28 paź­dzier­ni­ka 2019 roku.

Więcej

Enklawa wolności, solidarności, przyjaźni i wzajemnego szacunku

felietony / cykle CZYTLENIKÓW Artur Burszta

8. odci­nek cyklu „Misje nie­moż­li­we” autor­stwa Artu­ra Bursz­ty.

Więcej

Nie gódź się

recenzje / IMPRESJE Artur Burszta

Szkic Artu­ra Bursz­ty towa­rzy­szą­cy wyda­niu alma­na­chu Wier­sze i opo­wia­da­nia doraź­ne 2019, któ­ry uka­że się w Biu­rze Lite­rac­kim 4 wrze­śnia 2019 roku.

Więcej

Od kuchni

wywiady / o pisaniu Artur Burszta Bohdan Zadura

Zapis roz­mo­wy Artu­ra Bursz­ty z Boh­da­nem Zadu­rą, opu­bli­ko­wa­nej w cyklu pre­zen­ta­cji naj­cie­kaw­szych archi­wal­nych tek­stów z dwu­dzie­sto­pię­cio­le­cia festi­wa­lu Sta­cja Lite­ra­tu­ra.

Więcej

Poza czasem, poza stylem

wywiady / o książce Aleksandra Olszewska Artur Burszta Filip Łobodziński

Roz­mo­wa Artu­ra Bursz­ty i Oli Olszew­skiej z Fili­pem Łobo­dziń­skim, towa­rzy­szą­ca wyda­niu książ­ki Pat­ti Smith Nie gódź się, któ­ra uka­za­ła się w Biu­rze Lite­rac­kim 18 lute­go 2019 roku.

Więcej

Kto za tym stoi

nagrania / stacja Literatura Różni autorzy

Spo­tka­nie z orga­ni­za­to­ra­mi festi­wa­lu Sta­cja Lite­ra­tu­ra 23, w któ­rym udział wzię­li Damian Banasz, Artur Bursz­ta, Mate­usz Grze­go­rzew­ski, Alek­san­dra Grzem­ska, Poli­na Justo­wa, Dawid Mate­usz, Mina, Joan­na Muel­ler, Alek­san­dra Olszew­ska, Tomasz Piech­nik, Juliusz Pie­li­chow­ski, Mag­da­le­na Riga­mon­ti i Mak­sy­mi­lian Riga­mon­ti.

Więcej

Mordercze rozmowy

wywiady / o książce Artur Burszta Marta Podgórnik

Roz­mo­wa Artu­ra Bursz­ty z Mar­tą Pod­gór­nik, towa­rzy­szą­ca wyda­niu książ­ki Mor­der­cze bal­la­dy, któ­ra uka­za­ła się w Biu­rze Lite­rac­kim 7 stycz­nia 2019 roku.

Więcej

O tym, jak „zadziała się” wspólnota

wywiady / o pisaniu Różni autorzy

Dys­ku­sja redak­cji Biu­ra Lite­rac­kie­go z udzia­łem: Alek­san­dry Grzem­skiej, Dawi­da Mate­usza, Joan­ny Muel­ler, Alek­san­dry Olszew­skiej, Juliu­sza Pie­li­chow­skie­go i Artu­ra Bursz­ty na temat festi­wa­lu Sta­cja Lite­ra­tu­ra 23.

Więcej

Mecenat dla literatury: Maja Pflüger

wywiady / o pisaniu Artur Burszta Maja Pflüger

Roz­mo­wa Artu­ra Bursz­ty z Mają Pflüger. Pre­zen­ta­cja w ramach cyklu „Mece­nat dla lite­ra­tu­ry”.

Więcej

Mecenat dla literatury: Bagio Guerra

wywiady / o pisaniu Artur Burszta Bagio Guerra

Roz­mo­wa Artu­ra Bursz­ty z Bia­gio Guer­ra. Pre­zen­ta­cja w ramach cyklu „Mece­nat dla lite­ra­tu­ry”.

Więcej

Mecenat dla literatury: Ryan Van Winkle

wywiady / o pisaniu Artur Burszta Ryan van Winkle

Na pyta­nia z ankie­ty Artu­ra Bursz­ty odpo­wia­da­ją uczest­ni­cy 2. Euro­pej­skie­go Forum Lite­rac­kie­go, któ­re pod hasłem „Mece­nat dla lite­ra­tu­ry” odbę­dzie się 8 i 9 wrze­śnia w ramach Sta­cji Lite­ra­tu­ra 22 w Stro­niu Ślą­skim.

Więcej

Mecenat dla literatury: Urszula Chwalba

wywiady / o pisaniu Artur Burszta Urszula Chwalba

Na pyta­nia z ankie­ty Artu­ra Bursz­ty odpo­wia­da­ją uczest­ni­cy 2. Euro­pej­skie­go Forum Lite­rac­kie­go, któ­re pod hasłem „Mece­nat dla lite­ra­tu­ry” odbę­dzie się 8 i 9 wrze­śnia w ramach Sta­cji Lite­ra­tu­ra 22 w Stro­niu Ślą­skim.

Więcej

Nakręć wiersz z Połowu

nagrania / z fortu do portu Artur Burszta Joanna Mueller

Zapis spo­tka­nia autor­skie­go z lau­re­ata­mi kon­kur­su „Nakręć wiersz” w ramach 20. edy­cji festi­wa­lu Port Lite­rac­ki 2015.

Więcej

Spóźnieni śpiewacy

nagrania / między wierszami Różni autorzy

Tłu­ma­cze opo­wia­da­ją o książ­kach Żół­te popo­łu­dnie Wal­la­ce­’a Ste­ven­sa, Tomasz Mrocz­ny. Sza­leń­stwo dnia Mau­ri­ce­’a Blan­cho­ta oraz Doku­men­ty mają­ce słu­żyć za kan­wę Ray­mon­da Rous­se­la. Nagra­nie zre­ali­zo­wa­no pod­czas festi­wa­lu Port Wro­cław 2009

Więcej

Kobieta, muzyka, liryka i pies

wywiady / o książce Artur Burszta Roman Honet

Roz­mo­wa Artu­ra Bursz­ty z Roma­nem Hone­tem, towa­rzy­szą­ca pre­mie­rze książ­ki roz­mo­wa trwa dalej, wyda­nej w Biu­rze Lite­rac­kiem 8 mar­ca 2016 roku.

Więcej

100 wierszy polskich stosownej długości

nagrania / z fortu do portu Artur Burszta

Zapis spo­tka­nia „100 wier­szy pol­skich sto­sow­nej dłu­go­ści” pod­czas festi­wa­lu Port Lite­rac­ki 2015.

Więcej

Mały literacki projekt

wywiady / o książce Artur Burszta Przemysław Rojek

Roz­mo­wa Prze­my­sła­wa Roj­ka z Artu­rem Bursz­tą, auto­rem wybo­ru wier­szy w anto­lo­gii 100 wier­szy pol­skich sto­sow­nej dłu­go­ści, któ­ra uka­za­ła się nakła­dem Biu­ra Lite­rac­kie­go 23 mar­ca 2015 roku.

Więcej

Ewangeliczny połów

recenzje / KOMENTARZE Jan Stolarczyk

Komen­tarz Jana Sto­lar­czy­ka do wier­sza „Połów” Tade­usza Róże­wi­cza z książ­ki to i owo, któ­ra uka­za­ła się 29 listo­pa­da 2012 roku nakła­dem Biu­ra Lite­rac­kie­go.

Więcej

Dedykacje

recenzje / KOMENTARZE Jan Stolarczyk

Dedy­ka­cje Zbi­gnie­wa Bień­kow­skie­go i Kazi­mie­rza Wyki z nota­mi Jana Sto­lar­czy­ka.

Więcej

Trzeci nurt

wywiady / o książce Artur Burszta Jurij Andruchowycz

Roz­mo­wa Artu­ra Bursz­ty z Juri­jem Andru­cho­wy­czem, towa­rzy­szą­ca pre­mie­rze książ­ki BEg­zo­tycz­ne pta­ki i rośli­ny, wyda­nej w Biu­rze Lite­rac­kim 3 mar­ca 2007 roku.

Więcej

Pięćset stron Wbrew sobie i o sobie

recenzje / ESEJE Jan Stolarczyk

Szkic Jana Sto­lar­czy­ka z książ­ki Wbrew sobie Tade­usza Róże­wi­cza.

Więcej

Było lato

recenzje / ESEJE Jan Stolarczyk

Recen­zja Jana Sto­lar­czy­ka z książ­ki Sto­ją­ca na ruinie Jac­ka Łuka­sie­wi­cza.

Więcej

Skaczemy po górach, czyli rysowanie grubą kreską najważniejszych punktów odniesienia

debaty / ankiety i podsumowania Różni autorzy

Gło­sy Artu­ra Bursz­ty, Pio­tra Czer­niaw­skie­go, Grze­go­rza Jan­ko­wi­cza, Paw­ła Kacz­mar­skie­go, Ada­ma Popra­wy, Bar­to­sza Sadul­skie­go i Prze­my­sła­wa Wit­kow­skie­go w deba­cie „Bar­ba­rzyń­cy czy nie? Dwa­dzie­ścia lat po ‘prze­ło­mie’ ”.

Więcej

Kryptoreklama korespondencyjnego kursu szybkiego czytania

wywiady / o książce Artur Burszta Krzysztof Jaworski

Roz­mo­wa Artu­ra Bursz­ty z Krzysz­to­fem Jawor­skim, towa­rzy­szą­ca pre­mie­rze książ­ki Dusze monet, wyda­nej w Biu­rze Lite­rac­kim 29 stycz­nia 2007 roku.

Więcej

Zgodnie z rytmem obcego świata

wywiady / o książce Artur Burszta Bartłomiej Majzel

Roz­mo­wa Artu­ra Bursz­ty z Bar­tło­mie­jem Maj­zlem, towa­rzy­szą­ca pre­mie­rze książ­ki Bia­ła Afry­ka, wyda­nej w Biu­rze Lite­rac­kim 16 stycz­nia 2006 roku.

Więcej

Apetyt na Karpowicza

wywiady / o książce Artur Burszta Mirosław Spychalski

Roz­mo­wa Artu­ra Bursz­ty z Miro­sła­wem Spy­chal­skim, towa­rzy­szą­ca pre­mie­rze książ­ki Mówi Kar­po­wicz, wyda­nej w Biu­rze Lite­rac­kim 11 listo­pa­da 2005 roku.

Więcej

Nieprzyzwoite skupienie na sobie

wywiady / o książce Agnieszka Wolny-Hamkało Artur Burszta

Roz­mo­wa Artu­ra Bursz­ty z Agniesz­ką Wol­ny-Ham­ka­ło, towa­rzy­szą­ca pre­mie­rze książ­ki Ani mi się śni, wyda­nej w Biu­rze Lite­rac­kim 19 paź­dzier­ni­ka 2005 roku.

Więcej

Cały ten świat oranżady

wywiady / o książce Artur Burszta Jerzy Jarniewicz

Roz­mo­wa Artu­ra Bursz­ty z Jerzym Jar­nie­wi­czem, towa­rzy­szą­ca pre­mie­rze książ­ki Oran­ża­da, wyda­nej w Biu­rze Lite­rac­kim 28 wrze­śnia 2005 roku.

Więcej

Odwrócona strefa

nagrania / stacja Literatura Tadeusz Różewicz Tymoteusz Karpowicz

Czy­ta­nie z książ­ki Odwró­co­na stre­fa w ramach festi­wa­lu Sta­cja Lite­ra­tu­ra 26.

Więcej

Rozmowy w drodze

recenzje / ESEJE Przemysław Dakowicz

Recen­zja Prze­my­sła­wa Dako­wi­cza towa­rzy­szą­ca pre­mie­rze książ­ki Odwró­co­na stre­fa, wyda­nej w Biu­rze Lite­rac­kim 13 grud­nia 2021 roku.

Więcej

Dyskretne występy w celu wyrobienia sobie przewagi

recenzje / ESEJE Karol Maliszewski

Recen­zja Karo­la Mali­szew­skie­go towa­rzy­szą­ca pre­mie­rze książ­ki Odwró­co­na stre­fa, wyda­nej w Biu­rze Lite­rac­kim 13 grud­nia 2021 roku.

Więcej

Odwrócona strefa (2)

utwory / zapowiedzi książek Tadeusz Różewicz Tymoteusz Karpowicz

Frag­men­ty zapo­wia­da­ją­ce książ­kę Odwró­co­na stre­fa, któ­ra uka­że się w Biu­rze Lite­rac­kim 13 grud­nia 2021 roku.

Więcej

Odwrócona strefa

utwory / zapowiedzi książek

Frag­men­ty zapo­wia­da­ją­ce książ­kę Odwró­co­na stre­fa, któ­ra uka­że się w Biu­rze Lite­rac­kim 13 grud­nia 2021 roku.

Więcej

Setka albo The Best Of Biuro Literackie

recenzje / ESEJE Kamil Nolbert

Recen­zja Kami­la Nol­ber­ta z anto­lo­gii 100 wier­szy pol­skich sto­sow­nej dłu­go­ści, któ­ra uka­za­ła się w cza­so­pi­śmie „Topos”.

Więcej

Poetów album szkolny

recenzje / ESEJE Sylwia Sekret

Recen­zja Syl­wii Sekret z anto­lo­gii 100 wier­szy pol­skich sto­sow­nej dłu­go­ści w wybo­rze Artu­ra Bursz­ty, któ­ra uka­za­ła się na stro­nie Lubimyczytać.pl.

Więcej

100 wierszy polskich stosownej długości

recenzje / ESEJE Przemysław Koniuszy

Recen­zja Prze­my­sła­wa Koniu­sze­go z anto­lo­gii 100 wier­szy pol­skich sto­sow­nej dłu­go­ści, któ­ra uka­za­ła się 5 czerw­ca 2015 roku na stro­nie Biblio­te­ka Mło­de­go Czło­wie­ka.

Więcej

100 WIERSZY POLSKICH STOSOWNEJ DŁUGOŚCI. POCZĄTKI (mashup)

recenzje / KOMENTARZE Maciej Robert

Autor­ski komen­tarz do wier­sza Macie­ja Rober­ta będą­ce­go poetyc­ką waria­cją na temat anto­lo­gii 100 wier­szy pol­skich sto­sow­nej dłu­go­ści w wybo­rze Artu­ra Bursz­ty, któ­ra uka­za­ła się 23 mar­ca 2015 roku nakła­dem Biu­ra Lite­rac­kie­go.

Więcej

Artur Burszta biegnie na setkę, czyli 100 wierszy polskich stosownej długości

recenzje / IMPRESJE Marcin Jurzysta

Esej Mar­ci­na Jurzy­sty towa­rzy­szą­cy pre­mie­rze książ­ki 100 wier­szy pol­skich sto­sow­nej dłu­go­ści w wybo­rze Artu­ra Bursz­ty, któ­ra uka­za­ła się 23 mar­ca 2015 roku nakła­dem Biu­ra Lite­rac­kie­go.

Więcej